Herstellen of klachten ontwikkelen in corona tijden?

Even een greep uit nieuwe of veel gebruikte woorden, waarvan we een jaar geleden nog geen idee hadden: anderhalvemetersamenleving, niesschaamte, coronahamsteraar, coronakapsel, coronababy, amateurviroloog, in je eigen bubbel leven, coronafeestjes, blokjes verjaardag, corona kilo’s, coronomie, corona uitvaart, staycation, looproute, mondkapjesplicht, quarantaine raambezoek, skypeborrel, testcapaciteit, thuiswerkplek. 2e of 3e golf, wachtstip, zoommoe en het eenzaamheidvirus.

Wat is er veel veranderd in een korte tijd. Ik vraag me af, welke en vooral hoeveel woorden gaan we nog toevoegen aan onze Nederlandse taal voordat we uit deze rare situatie zijn? Er is licht aan het einde van de tunnel. Maar hoelang deze tunnel is, dat weet niemand. Wel ben ik benieuwd hoe de wereld er uit gaat zien, na dit alles.

FOMO (the fear of missing out) is acuut weggevallen. Wat ik merk in de praktijk is dat dit minder druk geeft bij de mensen die net zijn uitgevallen met een burn-out. Je hoeft niet naar feestjes, er is geen sociale druk om af te spreken, alles is redelijk overzichtelijk en je hoeft jezelf niet meer te verantwoorden. Maar voor de mensen die net aan het opkrabbelen zijn uit hun burn-out, is dit juist lastig. Want hoe kan je opbouwen in een wereld die volledig stil staat? Hoe kan je testen waar je staat? Of je prikkels weer aankan? En als het je lukt om jezelf weer 100% beter te melden, lukt het je straks dan nog steeds om je werk vol te houden wanneer je werk niet meer volledig thuis is en je weekenden en avonden weer wat gevulder zijn? Hoe jij de situatie beleeft is van allerlei verschillende factoren afhankelijk, hoe is je privé situatie, woon je alleen of met huisgenoten, moet je thuis werken, geef je thuisonderwijs, hoe is je baanperspectief, mag je überhaupt werken of ligt jouw sector stil? Kortom voor iedereen heeft dit invloed. Maar deze huidige lockdown kan ook knap lastig zijn wanneer jij net aan het herstellen was.

Nu FOMO is weggevallen in dit corona tijdperk, spreken we over andere begrippen namelijk; JOMO en GOMO. JOMO staat voor de Joy Of Missing Out. De drukte is weggevallen om ieder weekend te moeten feesten en het vaker thuis zijn bevalt eigenlijk prima. Je hoeft jezelf niet meer te verantwoorden en als je net bent uitgevallen komt dit je herstel ten goede. Het gevaar zit hem alleen in het feit dat je gaat wennen aan deze nieuwe situatie en je je mogelijk te comfortabel gaat voelen in die kleine bubbel. Het andere begrip is GOMO, Grief Of Missing Out. Deze lockdown zorgt ervoor dat je lusteloos raakt. Je mist de adrenaline, de opwinding, de mogelijkheden, de hoogtepunten, het reizen, de contacten en vooral het avontuur. De week en de maand voelt doelloos, als één vlakke lijn, zonder uitdaging en piekmomenten. Maar ook dit zorgt uiteindelijk voor stilstand. Want als deze klachten lang aanhouden, schuilt het gevaar voor een bore-out.

Zelf herken ik zowel JOMO als GOMO, bij mij wisselen ze elkaar redelijk af. Sommige momenten vind ik de rust prettig, de druk om even niks te hoeven is fijn. Maar het feit dat deze situatie soms als comfortabel aanvoelt vind ik eng. Ik wil hier niet aan wennen want ik mis die wereld van vroeger. Dan voel ik GOMO de uitzichtloosheid van deze situatie. Ik mis het spontane afspreken, een hapje eten of een terrasje doen. Maar vooral het niet steeds hoeven afwegen van geplande sociale activiteiten aan de hand van de gestelde maatregelen. Voor mij is de nieuwe ideale wereld, geen sociale druk maar wel sociale contacten. Maar hoe ga ik dat vormgeven?

Ik weet het nog niet, maar gelukkig heb ik nog even tijd om hierover na te denken….
Herkenbaar? En heb jij al een idee over het ‘nieuwe-normaal’?