Yes! Eindelijk duidelijkheid en een voorzichtig tijdspad met data.

Mark Rutte begon woensdag zijn toespraak met: “het lijkt gevoelsmatig soms al veel langer, maar het is toch echt minder dan twee maanden geleden dat ik de televisietoespraak hield over de aanpak van de coronacrisis”. Dat is iets wat velen zullen beamen. Dit komt voornamelijk over de onvoorspelbaarheid die de corona maatregelen met zich mee brachten en nog steeds brengen, maar vooral ook de onduidelijkheid over hoelang dit nog gaat duren en wanneer de wereld weer een beetje open mag. Dit was ook de voornaamste kritiek op de vorige persconferentie. Gelukkig is hieraan gehoor gegeven en zijn er duidelijke stappen geschetst hoe langzaam de economie en de samenleving weer stap voor stap worden open gesteld. Iets waar veel mensen onder ons aan toe waren, al zijn alle stappen nog steeds onder voorbehoud, waarbij alle cijfers van het RIVM nauwlettend in de gaten worden gehouden.

Na deze periode van onwetendheid is duidelijk geworden dat ons brein slecht tegen onvoorspelbaarheid en onduidelijkheid kan. Gelukkig is hier eerder al wel op ingespeeld door elke keer een anker punt in te lassen, zo keken we allemaal uit naar de geplande persconferenties. Ons brein hunkerde naar een moment van evaluatie waarin de gemaakte maatregelen werden herzien of een moment waarop de situatie vanaf dan opnieuw werd geschetst. Helaas niet altijd met de gewenste uitkomst, maar het gaf wel iets van duidelijkheid wat we allemaal nodig hadden.

Maar waarom is die duidelijkheid zo belangrijk? Waarom werd heel Nederland zo onrustig van deze situatie? En wat kunnen we hier samen van leren?

Misschien is het goed om te weten dat onze westers ontwikkelde brein nou eenmaal zo ontwikkeld en geprogrammeerd is dat wij zonder eindpunt niet of nauwelijks in staat zijn te relativeren. Wanneer we niet kunnen relativeren ontstaat er stress, wat zich overigens bij iedereen anders uit. De één wordt somber, de ander gaat piekeren en weer iemand anders komt niet meer tot actie en wordt door deze hele situatie passief. Iedereen schiet in zijn overlevingsmechanismes en is dan niet altijd in staat er het beste van te maken voor zichzelf. Zonder ankerpunten of deadlines als houvast ontstaat onvoorspelbaarheid wat resulteert in angst. Door deze oncontroleerbaarheid van deze nieuwe, rare en onvoorspelbare situatie verliest je brein grip.

Maar gelukkig is er nu een voorlopig en voorzichtig tijdspad geschetst wat houvast geeft en ons weer de kans geeft vooruit te durven kijken. Het corona tijdperk is nog lang niet voorbij, maar het leven start weer stap voor stap. Waarbij we allemaal moeten gaan wennen aan het ‘nieuwe normaal’. Een normaal waarin jij jezelf weer doelen kan gaan stellen, hoe klein dan ook. Waarin jij jezelf, ondanks dat de wereld nog steeds op zijn kop staat weer kan gaan aanmoedigen om door te blijven gaan. Om voorzichtig vooruit te kijken en om je lijf en hoofd weer wat te vullen met positiviteit. Probeer hieruit eens een les te leren, dat jou brein deadlines nodig heeft, houvast en evaluatie momenten en dat wij als mens hierop het beste functioneren. En dat wanneer deze er niet zijn, je deze zelf kan creëren. Al is het maar als aanmoediging, al is het maar om jezelf weer te kunnen laten starten, om jezelf fit te voelen, om stress te verminderen of om gewoon goed voor jezelf te zorgen. Want dat is iets wat iedereen nodig heeft, zelfcare en weten wat je nodig hebt, zeker nu in deze tijd. Succes!